تلفیق سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) و فرآیندهای تصمیم گیری چندمعیاره درمکان گزینی پارک های طبیعی- منطقه ای مطالعه موردی: استان مازندران

مکان گزینی نواحی مستعد احداث پارک‌های طبیعی- منطقه‌ای،ازایده‌های مهم در مدیریت و توسعه مکان‌های جغرافیایی است. این امر نقش مهمی درحفاظت ازمنابع زیست ‌محیطی واقتصادی کشورهای جهان ایفامی‌کند؛به طوری که توسعه آن درهرکشوری نیازمندمدیریت وبرنامه‌ریزی مؤثردراین حوزه است. هدف ازپژوهش حاضر، شناسایی نواحی مستعداحداث پارک‌های طبیعی- منطقه‌ای دراستان مازندران است تاضمن حفاظت ازمنابع طبیعی استان،زمینه تأمین منابع مالی پایدار،برای مجموعه مدیریت استان فراهم شود. این تحقیق ازلحاظ هدف، کاربردی؛ازلحاظ روش،توصیفی- تحلیلی است وازتحلیل سلسله مراتبی ومجموعه سیستم‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره درکنارمجموعه‌های فازی واعمال نتایج درسیستم اطلاعات جغرافیایی،به منظورشناسایی نواحی مستعداحداث پارک‌های طبیعی- منطقه‌ای دراستان مازندران استفاده شده است. دراین مطالعه ازمعیارهای متفاوتی استفاده شد. الگوی بهینه موردنظردرمحیط نرم‌افزارGISبااستفاده ازمدل‌های سلسله‌مراتبی وفازی به طورجداگانه وزندهی شده ونقشه نهایی هرکدام تولیدشد. پس ازتلفیق لایه‌های ایجادشده باهردوفرآیند 129817 هکتارازاراضی این استان جهت ایجادپارک‌های منطقه‌ای مناسب تشخیص داده شد. همچنین معیارپوشش گیاهی طبیعی باوزن 34/0 درفرآیندسلسله‌مراتبی و 127291/0 درمنطق فازی مهم‌ترین معیاربرای تصمیم‌گیران لحاظ گردید. نتایج نشان داد دراستان مازندران مناطقی وجود داردکه مستعدایجادپارک‌های منطقه‌ای به صورت طبیعی خواهدبودوسامانه اطلاعات جغرافیایی نیزنقش مهمی را دراجرای این مطالعه‌ایفانمودبه نحوی که نواحی شناسایی شده جهت ایجادپارک‌های منطقه‌ای،نزدیکترین فاصله رابامعیارهای موردنظرمقاله وهمزمان دورترین فاصله را بانواحی نامطلوب داشته‌اند.